Hayatımızda dönüm noktaları vardır. Aldığımız kararlarla hayatımızın rotasının değiştiği kavşaklardan bahsediyorum. İşte benim için bu kırılma anlarından biri “Karar Anı” isimli kitabı okumam oldu.

Genç bir sinirbilimci Jonah Lehrer tarafından kaleme alınan bu eser elime geçtiğinde kırklı yaşlarımın başındaydım. Fiziksel ve zihinsel performansımızın inişe geçtiği böyle bir dönemde iş ortamının stres ve kargaşası da eklenince benim için zor günlerdi.

Kitabın kattığı ivmeyle yaşadığım güzel dönüşüm ve huzuru başkaları da yaşasın diye  herkese öneriyorum. Bu minik izahtan sonra şimdi de kitaptan tadımlık mahiyette birkaç sözü paylaşalım isterseniz:

Geçmişin derslerini özümseyip gelecekteki kararlarımıza yansıtamadığımız takdirde, hatalarımızı sonsuza dek tekrarlamaktan kurtulamayız.

Çocukları, doğuştan gelen zekâlarından ötürü övmek yanlıştır. Bu, çocukları en yararlı öğrenme faaliyetinden (hatalarından dersler çıkarmak) uzaklaşmaya teşvik eder.

Beyin, ödülleri azamiye çıkarmak konusunda o kadar heveslidir ki, sahibini uçurumun kıyısına iter.

İnsanlar alışıldık olanı tercih etme eğilimindedirler.

İnsan beynini en gizemli yeteneklerinden biri kendi kendini denetleyebilmesi, kendi karar alma süreci üzerine söz söyleyebilmesidir.

Farklı fikirlere tahammül etme yeteneği bulunmaz bir nimettir.

Bir kirpi gibi düşünen uzmanların sorunu kesinlik nöbetlerine eğilimli olmaları (Büyük fikir asla çürütülemez!) ve bu kesinlik nedeniyle kanıtları yanlış yorumlamalarıdır.

Haklılığınızdan emin olduğunuzda size yanılıyor olabileceğinizi söyleyen beyin bölgelerine kulak vermeyi bırakırsınız.

Kesinliğin kararlarınıza bulaşmadığından emin olmak için iki basit oyun vardır: Birincisi, her zaman birbirine ters düşen tezleriniz olsun. İkincisi, kendinize durmadan ne bilmediğinizi hatırlatın.

En iyi kararlar her zaman için farklı görüşler masaya yatırıldığında ortaya çıkar.

En iyi karar alıcıların ortak özelliği ümitsizliğe kapılmamalarıdır.